SŁOWNIK

SŁOWNIK ZAGADNIEŃ INSTALACYJNYCH

MPEG – (Motion Pictures Expert Group) – ekspercka grupa [robocza ISO/IEC] ds. obrazów ruchomych – rodzina standardów kompresji sygnałów cyfrowych, przewidzianych pierwotnie do kompresji sygnałów cyfrowych niosących informację o ruchomych obrazach świetlnych, obecnie rozszerzona także na standardy służące do kompresji cyfrowych sygnałów fonicznych. Każdy ze standardów MPEG może występować w różnych warstwach i profilach. Z bardziej znanych standardów MPEG wyróżnia się: MPEG-1 (Video CD), MPEG-2 (telewizja cyfrowa STV, DVD), MPEG-4 – znany także jako MPEG-4 part10/AVC/ H.264 (telewizja cyfrowa STV, HDTV).

Konwerter satelitarny – urządzenie mające za zadanie dostarczenie sygnałów z satelitów do odbiornika satelitarnego/odbiorników. Realizuje to za pomocą przesunięcia i wzmocnienia sygnałów odbitych od lustra anteny z zakresów 10,7–11,7 i 11,7–12,75 GHz w zakres pierwszej pośredniej częstotliwości satelitarnej (950–2150 MHz).

Konwerter single – potocznie nazywany pojedynczym, uniwersalnym. Najbardziej rozpowszechniony konwerter, pracuje w 2 polaryzacjach i 2 zakresach; wybór zakresu następuje poprzez wysterowanie przez odbiornik satelitarny sygnału częstotliwości 22 kHz i amplitudzie 0,6V lub jego brak.

• Polaryzacja pionowa – zakres 10,7–11,75 GHz; napięcie: 14V sygnał 0kHz
• Polaryzacja pionowa – zakres 11,75–12,75 GHz; napięcie: 14V sygnał 22kHz
• Polaryzacja pozioma – zakres 10,7–11,75 GHz; napięcie: 18V sygnał 0kHz
• Polaryzacja pozioma – zakres 11,75–12,75 GHz; napięcie: 18V sygnał 22kHz

Z tego względu konwerter ten potrafi obsłużyć tylko jeden odbiornik satelitarny, który będzie sterował jego pracą. Podłączenie drugiego odbiornika jest możliwe poprzez tzw. przelotkę konwerterową w pierwszym odbiorniku (gniazdo oznaczone jako LOOP lub LNB Out) lub specjalny rozdzielacz. Rozdzielacz musi posiadać zabezpieczenie przed podaniem sterowania przez drugi odbiornik. W takim układzie drugi odbiornik odbiera tylko programy z zakresu i polaryzacji wysterowanych przez pierwszy. W przypadku wyłączenia pierwszego odbiornika lub jego przejścia w tryb czuwania (standby), drugi odbiornik uzyskuje pełny dostęp do konwertera. Nie działa to we wszystkich przypadkach, gdyż przelotka konwertera może nie być aktywna (zależy to od producenta sprzętu i oprogramowania).

Konwerter podwójny (Twin) – w jednej obudowie umieszczono układ elektroniczny umożliwiający niezależny przesył sygnału dla dwóch odbiorników jednocześnie lub jednego PVR. W uproszczeniu, są to dwa konwertery pełnozakresowe w jednej obudowie, działające niezależnie od siebie.

Konwerter poczwórny (Quad) – w jednej obudowie umieszczono układ elektroniczny umożliwiający niezależny przesył sygnału dla czterech odbiorników jednocześnie. W uproszczeniu, są to cztery konwertery pełnozakresowe w jednej obudowie, działające niezależnie od siebie. Niektóre wersje mają dodatkowo wbudowany sumator telewizji naziemnej i piąte przyłącze, przeznaczone dla anteny naziemnej.

Konwerter (Octo) – w jednej obudowie umieszczono układ elektroniczny umożliwiający niezależny przesył sygnału dla ośmiu odbiorników. W uproszczeniu, jest to osiem konwerterów pełnozakresowych w jednej obudowie, działających niezależnie od siebie.

Konwerter unicable – w działaniu przypomina konwerter Quad, jednak potrafi przesyłać sygnał satelitarny po jednym kablu. Istnieje kilka wersji tego konwertera:obsługujący 4 odbiorniki na jednym kablu,
obsługujący 4 odbiorniki na jednym kablu + dodatkowe wejście na odbiornik, który nie obsługuje technologii unicable,
obsługujący 4 odbiorniki na jednym kablu + sumujący sygnał z anteny naziemnej.
Zaletą tego rozwiązania jest użycie tylko jednego kabla, zamiast czterech. Wadami są koszty (ale niższe, niż w przypadku konwertera Multiband), problemy z działaniem, niewiele odbiorników obsługuje technologię unicable. Oprócz konwertera, w zestawie Unicable znajdują się również 3 separatory sygnału.

Konwerter Monoblock – są to dwa konwertery pełnozakresowe w jednej obudowie, umieszczone obok siebie + wbudowany przełącznik DiSEqC. Konwerter ten zastępuje układ dwóch pojedynczych konwerterów zamontowanych w tzw. układzie „zeza” (każdy konwerter odbiera sygnał z innego satelity). Konwerter ten stosuje się dla anten o średnicy 80–90 cm, w Polsce dla satelitów Hot Bird i Astra. Konwerter ten posiada jedno wyjście. Przełączanie satelitów oraz zakresów częstotliwości i polaryzacji jest sterowane przez odbiornik. Konwertery Monoblock mają kilka odmian:

• Monoblock Twin. Obsługuje dwa odbiorniki, dając im niezależny sygnał z dwóch różnych satelitów. Konwerter ten, podobnie jak Twin, ma dwa wyjścia.
• Monoblock Quad. Obsługuje cztery odbiorniki, dając im niezależny sygnał z dwóch różnych satelitów. Konwerter ten, podobnie jak Quad, ma cztery wyjścia.

Zalety: prosta instalacja, zwarta budowa, niewysoka cena.

Wady: Ze względu na wbudowany DiSEqC są problemy z dodaniem do instalacji kolejnego konwertera w układzie zeza, ustawionego na trzeciego satelitę. Należy zaopatrzyć się wówczas w przełącznik DiSEqC, który potrafi pracować kaskadowo z innym takim przełącznikiem. Dodatkowo, występują problemy z dokładną regulacją i średnicą anteny; układy zeza są pod tym względem lepsze, każdy konwerter można niezależnie ustawić i wymiar anteny nie ma większego znaczenia.

DVB-T – (Digital Video Broadcasting – Terrestrial) – standard systemu telewizji cyfrowej DVB przeznaczony do stosowania do emisji naziemnych.

DVB-S – (Digital Video Broadcasting – Satellite) – standard systemu telewizji cyfrowej DVB przeznaczony do stosowania do emisji satelitarnych.

DVB-C – (Digital Video Broadcasting – Cable) – standard systemu telewizji cyfrowej DVB przeznaczony do stosowania w sieciach kablowych.

DVB-H – (Digital Video Bradcasting for Handhelds) – standard naziemnej telewizji cyfrowej dedykowany dla urządzeń odbiorczych mobilnych, np. telefonów komórkowych.  Standard ten został przyjęty przez ETSI w 2004 r. (EN 302 304). Oparta jest na standardzie DVB. Dzięki temu można wykorzystać planowane dla DVB-T sieci nadawcze. Umożliwia przesyłanie kilkunastu programów telewizyjnych.

Konwerter Quattro – najczęściej mylony z konwerterem Quad z uwagi na identyczny wygląd. Ten konwerter został zaprojektowany do pracy z multiswitchem (rozdzielaczem sygnału satelitarnego). Odpowiedni układ multiswitchów, z wykorzystaniem jednej anteny i jednego konwertera Quattro, może zapewnić niezależny sygnał satelitarny nawet dla 800 odbiorników jednocześnie. Konwerter Quattro posiada cztery wyjścia, na których jest:

1. polaryzacja pionowa – zakres 10,7–11,75 GHz; napięcie: 14V
2. polaryzacja pionowa – zakres 11,75–12,75 GHz; napięcie: 14V
3. polaryzacja pozioma – zakres 10,7–11,75 GHz; napięcie: 18V
4. polaryzacja pozioma – zakres 11,75–12,75 GHz; napięcie: 18V

Na powyższych konwerterach występują oznaczenia:

1. HH – Horizontal High – 18V/22 kHz
2. HL – Horizontal Low – 18V/ 0 kHz
3. VH – Vertical High – 13V/22 kHz
4. VL – Vertical Low – 13V/ 0 kHz

Konwerter Multiband To zestaw składający się ze stackera i destackera.

• Stacker sumuje sygnały z konwertera Twin w jeden kabel. Częstotliwości dla pierwszego wejścia: 950–2150 MHz, dla drugiego: 5–2150 MHz (zakres 5–862 MHz daje możliwość zsumowania sygnału z anteny naziemnej). Sygnał z wejścia pierwszego zostaje przesunięty z 950–2150 MHz do 2350–3550 MHz, następnie zostaje zsumowany z sygnałem z wejścia drugiego i przesłany do destackera. Częstotliwość sygnału na wyjściu stackera: 5–3550 MHz.
• Destacker otrzymuje sygnał ze stackera i przekształca go dla wyjścia pierwszego z 2350–3550 MHz do standardowego 950–2150 MHz; dla wyjścia drugiego sygnał nie jest przekształcany, tylko usuwany jest zakres 2350–3550 MHz.

Zalety:

• przesył niezależnego sygnału dla dwóch odbiorników jednym kablem; nie trzeba modyfikować już istniejącej instalacji,
• działa również z multiprzełącznikiem,
• przekazuje sygnały DiSEqC,
• możliwość przesłania sygnału telewizji naziemnej (po dokupieniu sumatora i rozdzielacza SAT/RTV).

Wady:

• na skutek przesunięcia sygnału dla wejścia pierwszego, następuje niewielki spadek jego jakości,
• wysoka cena,
• konieczność stosowania kabla lepszej jakości.

Sumator i rozdzielacz SAT/RTV

• Sumator – proste urządzenie, łączące sygnał satelitarny z sygnałem z anteny naziemnej. Z racji różnych zakresów częstotliwości (telewizja naziemna: 5–862 MHz, telewizja satelitarna: 950–2150 MHz), nie następuje nanoszenie, ani tłumienie się sygnałów.
• Rozdzielacz – posiada filtry wycinające sygnał z danego zakresu. Dla wyjścia SAT wycięty zostaje sygnał z zakresu 950–2150 MHz (satelitarnego), dla wyjścia RTV z zakresu 5–862 MHz (telewizja naziemna).

W zależności od wersji, układ ten może przepuszczać napięcie dla wzmacniacza anteny telewizji naziemnej lub wykorzystywać napięcie podawane przez odbiornik satelitarny do zasilenia tejże.

Rozdzielacz sygnału SAT

Nazywany też trójnikiem. Stosowany w instalacjach, w których do jednego konwertera podłączone są dwa lub więcej odbiorników satelitarnych. W przypadku instalacji „kilka odbiorników satelitarnych, jeden konwerter” należy liczyć się z ograniczeniami tego układu. W przypadku działania dwóch odbiorników satelitarnych jednocześnie, jeden będzie ograniczony tylko do programów nadających w tej samej polaryzacji i tym samym zakresie, z których korzysta drugi odbiornik.

VoD – (Video-on-Demand) – program na żądanie. Usługa polegająca na udostępnieniu użytkownikowi sygnału audiowizualnego w określonym okresie czasu zgodnie ze zgłoszonym przez niego zapotrzebowaniem (z reguły za dodatkową opłatą).